Çilek Tadın da Geçen Hayatımın Sonu

Çilek tadında bir hayatım vardı. Hep de böyle geçecek diye umuyordum küçücükken, bu çilek tadında hayatıma çok takılmıştım büyüyememiş hatta bir çilek gibi kalmıştım...

Yol almam ve çilek tadından ayrılmam uzun zaman aldı. Zorlandım, yoruldum çünkü ben bir çilektim ve çilek tadında sohbetlerim çilek tadında sesim vardı. Kuşkulu ve ürkek tavırlarım hatta vardır ya çileğin üstünde pütürcükler onlara sığınırdım onları kalkan yapardım dışarıya karşı. Sonuç olarak ben bir çilektim. Dışarıdaki soğukluğu bilmiyordum, çilekler soğuğu sevmez ki soğuk davranışları da. Çünkü ben çilek tadında olmaya alışıktım çilek kokusuna, çilek gibi şeker ve masum olmaya.  Çileğin daha kırmızı olmaya başladığı zamanları hatırlayın hatta canlandırın ben görür gibiyim kokusunun yoğunluğunu hissediyorum.  Çilek kokusunun daha fazla arttığı ben bir çilektim ve tam kendimi gösterecekken hayatın çok soğuk olduğunu unutmuştum. Oysa Çileklerin soğuk havaları sevmediğini söylemiştim…

 Unutmuş olmalı…  ya da beni hiç sevmedi. Hayatın fazla soğukluğuna, dengesizliğine dayanamadım ve bu yüzden çürümeye başladım, ben bir çileğim olgunlaşmadan çürüdüm sadece çilekimsi gülüşüm çilekimsi kokum kaldı…

    Sinem Kandemir...