19 Şubat 2016 Cuma

Gereksiz Duygu Karmaşası Yaşayan Kadının Hazin Sonu

...

Duygularına engel olamayan biri vardı bir zamanlar öyle ısrarcı, öyle lüzumsuz öyle doyumsuzdu ki hiçbir zaman kimse unutamadı onu. Sevdiklerinden veya saygı duyduklarından değildi görüşmek istemeleri ama görüşmeden de duramayan tiplerdi bunlar.

Zamanla herkes soyutladı kendini, öyle bir yalnız kaldı ki afalladı, şaşırdı. Yalanlarla düzene soktuğu hayatının farkına daha sonra varacaktı.

Herkesin kendisini sevdiğini düşündü, herkesin onsuz yapamayacağını, buna rağmen herkesin arkasından konuşup yüzüne güldü. Ve bunları yapmaya devam etti.  Kimse anlamaz diye düşündü en yakınlarına iftira atıp en uzaktakilere sarktı. Bunları yaparken hiç utanmadı alışmıştı. Öyle büyümüş öyle yetişmişti…

Yalanlarla kurulu hayatı takırdamaya başladı. Temeli yalanlarla olan bir hayattan hayır beklemekte aptallıktı zaten farkına varmış, hüzünlenmiş ağlamaklı ve içine karamsar düşünceler çökmüştü. Her şey için çok geç olduğunu, nasıl bu kadar gereksiz bir hayat yaşadığını 3 - 4 kış sonra anladı.
Çevresine baktığında yalandan dolandan hoşlanan arkadaşları kalmıştı. Mutsuzluktan mutsuzluğa sürüklendi. Mutsuzluğun en dibine yuvarlandı Sisifos gibi cezalandığını düşündü en sevdiği kitaptı bu ayrıca.



Hayat onu böyle cezalandırmıştı ve cezalandıracaktı. Onun için üzüldüğümü belirtmek isterim…

                                                                                                             Sinem Kandemir…
Blogger tarafından desteklenmektedir.
 

Sirius... Copyright © 2011 -- Template created by O Pregador -- Powered by Blogger