İçimde Mektup Özlemi Büyüdükçe Büyüyor

Yazı yazmaya başladığım zamanlarda herkese mektup yazmak isterdim. Başlardım;  Sevgili Anneciğim, diye ilk başta ailemden başlamıştım çiçekli böcekli, kağıtlara yazardım o kadar da güzel kağıtlar olurdu ki yazmaya kıyamazdım.

Bir süre sonra yazı yazmam ilerledikçe herkese yazdım, renkli zarflar alır renkli kağıtlara yazıp gönderirdik akrabalara 

Sevgili Dedeciğim 

Nasılsın? iyi misin umarım iyisindir, babaannem nasıl umarım oda iyidir herkese selamlar ellerinizden öperim diye bunu gönderdiğim zaman işte ilkokul 3.sınıf falanım geçen yaz ziyarete gittiğimiz de dedemin bu mektubu çıkarmasıyla hafif bir gülümsedim. Çiçekler böcekler yapmışım, sonra zarfa özenle yazmaya çalışmışım fakat yazı irili ufaklı olmuş.  Neredeyse her aklıma gelince gönderirdim, sağ olsun babam da hemen götürürdü postaneye bir tek yakın akrabalarıma değil arkadaşlarıma da mektuplar gönderirdim. Tabiî ki de onlar da bana aslında güzel bir şeydi bu mektup olayı daha samimi daha içten mektup gönderdiğin zaman beklerdin haftalarca cevap gelecek mi acaba diye ama geleceğini bildiğin için heyecanlı olurdu için.

Bana mektup geldiği zaman ben çoğu zaman okulda olurdum annem hemen masanın üstüne koyardı mektubu açmazdı. Sinem masanın üstünde sana gelmiş bir mektup var daha yemek yemeden, mavi önlüğü çıkarmadan mektubu hunharca açardım ne yazdı acaba diye…

Zamanla kayboldu bu olayda hala var mı? Bilmiyorum ama bence unutulmaması gereken bir şeydi. En azından ben yeğenlerime yazmayı öğrendikleri takdir de mektup yazmalarını isteyeceğim. Ben yazı yazmayı çok sevenlerdenim acaba bundandır mı bu kadar yazıya düşkünlüğüm…

İnsan yazı yazarken mutlu olur mu? Ben mutlu olanlardanım, kelimelerle oynamak benim için mutluluk…

Mektup konusunda da en yakınlarımın beyinlerine girmeye çalışıyorum. Belki kandırabilirim ve eskisi gibi ayda yılda bir kere dahi olsa mektuplaşabiliriz.

Sürç-i lisan ettiysem affola, Güzel eğlenceli mektuplarınız olsun, Renkli zarflı günlere hoş kalın…