Yüreğimin Kuşlarına Selam Olsun

Yüreğimde bir dolu dizginlenmeyen kuşlar vardı. Mutluydum da aslında onlarla hiçbir zaman şikayet etmedim onlardan yüreğimin dolu dizgin olmasına alışmıştım. Aşık olmak gibiydi bu yüreğimi ılık bir his kaplıyordu ama aşık olmak istemiyor ve olmayacaktım da. Kendime böyle sınırlar ve engeller koyarak geçirdim. Mutluydum çok da kimseyi tanımadım öyle çok da kimselere bulaşmadım…

Sohbetlerimi hep kısa keserdim çok bir hayatıma dahil etmezdim bende kimsenin hayatına dahil olmak istemezdim. İlkbaharın aşk kokan günlerinden birindeydi takvim.  Ses tonuyla yüreğimdeki kuşları havalandıran cinsten, neler oluyor böyle demekle kaldı beynim. Takvimin o ılık esintisini sevemedim maalesef…

Yıllarca alışmıştım sessizliğe,  şimdi ne gerek vardı böyle şeylere daha yeni tanışmıştık ama alışmıştım, daha yeni tanışmıştık ama gidecektim. Daha yeni tanışmıştık fakat gülümsemelerimiz çok sıcak kaçtı ve kısa sürdü… Düşünüyorum da Ondan öncede aynı sokaklardan on bin kere geçmiştik, on bin kere aynı banka oturmuştuk aynı havayı solumuştuk... Son Kez diyorum ki;  Yüreğimin Kuşlarına Selam olsun benden bu kadar… 

 Sinem Kandemir.